سنجش تناسب اراضی برای کشت و گسترش گیاه گل محمدی در سطح استان تهران با استفاده از سامانه پشتیبانی تصمیم گیری و ارزیابی چند معیاره مکانی

شناخت و درجه¬بندی پتانسیل تولید اراضی به منظور کشت گل محمدی، می¬تواند به نحوه بهره¬برداری بهینه از این منابع کمک شایانی بنماید. هم¬چنین با شناسایی مناطق مستعد کشت گل محمدی و نحوه پراکنش آن¬ها در مناطق مختلف، می¬توان پتانسیل تولیدی اراضی را مشخص و با اعمال روش¬های مدیریتی مناسب بیشینه بهره¬برداری را به عمل آورد. در این پژوهش اطلاعات خاک و اراضی، توپوگرافی، اقلیم و عوامل اقتصادی موثر در کشت گل محمدی مطالعه شد. برای این منظور، لایه¬های اقلیمی، خاک، توپوگرافی و عوامل اقتصادی با استفاده از اطلاعات موجود، در محیط سامان? اطلاعات جغرافیایی (gis) به صورت بانک اطلاعاتی تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در ادامه انجام این پژوهش با توجه به هدف از انجام این مطالعه با در نظر گرفتن نیازهای اکولوژیک محصول مورد نظر، از سامانه پشتیبانی تصمیم¬گیری (dss) و ارزیابی چند متغیره مکانی (smce) استفاده شد، بر اساس آن اراضی مناطق مورد مطالعه (جنوب تهران، دماوند و فیروزکوه)، از نظر توان و استعداد و قابلیت کشت گل محمدی ارزیابی و پهنه¬بندی شدند. نتیجه نهایی این پژوهش منجر به پهنه¬بندی اراضی مناطق مورد مطالعه از لحاظ کشت گل محمدی به دسته و طبقه بسیار مستعد، مستعد، نسبتاً مستعد در نهایت طبقه غیرمستعد شد. درصد این طبقات به ترتیب صفر، 6/22، 55 و 4/22 برای منطقه جنوب تهران، 09/4، 25/71، 14/15 و 52/9 برای منطقه دماوند و 68/5، 91/50، 72/11و 68/31 برای منطقه فیروزکوه به¬دست آمد. نتایج حاصل از بازدید میدانی و پهنه¬بندی مناطق مورد مطالعه نشان داد که مدل، ارزیابی مناسب¬تری در منطقه دماوند و فیروزکوه نسبت به منطقه جنوب تهران داشت.